Op de bovenste verdieping van Museum Kaap Skil op Texel zijn gebreide kousen te zien van een heel ander kaliber dan die in mijn vorige blogpost. Het gaat om fragmenten van wollen kousen en sokken die waarschijnlijk door vissers zijn gedragen. Goed is te zien dat de kousen eindeloos zijn versteld. Ik schat in dat de gebruikte wol vergelijkbaar is met hedendaagse sokkenwol. Misschien sajet? Ondanks hun eenvoud, hebben deze kousen versierde klinken. Ik ga eens navragen of er meer bekend is over herkomst en datering.

Nagekomen opmerking: waarschijnlijk zijn het geen vissers geweest die deze kousen droegen. Ze zijn afkomstig van een scheepswrak en ik krijg nog informatie over deze vondst. Later meer.

Ik ben dol op openluchtmusea en stijlkamers. Bij Kaap Skil kwam ik wel aan mijn trekken. Achter het fraaie moderne museum is een buitenterrein met allerlei gebouwen zoals een werkende molen, het Jutters-museum, diverse werkplaatsen, een bakkerswinkel en nog veel meer.  Hier zijn een aantal vissershuisjes liefdevol en sfeervol ingericht met bijpassende geluiden, als gesnurk uit de bedstee of gepraat uit de oude radio of een kraan die ineens even loopt.
Daarbij was in elk huisje wel iets te vinden waar mijn breiblik onmiddellijk naartoe werd getrokken. In elke woonkamer lag er wel een breiwerkje op tafel, er hingen visserstruien, of een bedjasje aan de bedstee. Een jongetje met gebreide trui en kousen zat naast de kachel waar gebreide borstrokjes aan het wasrek hingen.

Stop sajet in een bakje en daaronder precies dezelfde houten naaldenkoker die ik ook heb.

Bedjasje in kantmotief met een roze laag eronder

De trui van de smid zat vol gaten door de opspattende vonken. Deze waren weer met allerlei soorten wol gerepareerd. De trui is in het patroon gebreid van een Enkhuizer visserstrui. In hoeverre de breiwerken Texels zijn en echt oud of nieuw gemaakt, dat weet ik niet precies, maar het was leuk zoals ze her en der hingen of lagen.