Al een tijdje houd ik me bezig met stop- en maastechnieken. Vroeger maakten deze deel uit van het handwerkonderwijs, eigenlijk onlosmakelijk verbonden met het leren breien. Bij sommige oudere breisters roept dat soms traumatische herinneringen op. Wat ik vaak hoor is dat wanneer je als jeugdige pas beginnende breister met hangen en wurgen een katoenen kous had gebreid, de juf er een gat in knipte dat je dan moest stoppen.

Collectie Stadsmuseum Almelo

Dit is een mooi voorbeeld van een stopkous (voor en achterkant) uit de collectie van Stadsmuseum Almelo. Afkomstig van het handwerkonderwijs in of rond Almelo.

Nóg oudere mensen herinneren zich dat er altijd een stopmandje in de kamer stond en hun moeder zich ’s avonds zuchtend aan het stoppen zette van de zoveelste kous. Voor veel (grote) gezinnen was het bittere noodzaak, een kous breien was veel werk en bovendien was materiaal duur.

Collectie Openluchtmuseum Arnhem

Kousen met een duidelijk nieuw aangebreide voet en rechts met stopjes. Collectie Openluchtmuseum Arnhem.

Kijkend naar gebreide voorwerpen in museumcollecties zie je het: kousen van hele fijne katoen, waar een nieuwe voet is aangebreid of met keurig gestopte gaatjes, zo onopvallend mogelijk. Want wat nog goed was deed je niet weg natuurlijk.

Zo’n fijn gebreide kous ging op die manier jarenlang mee. Natuurlijk snap ik wel dat niemand hedendaagse goedkope sokken of kousen gaat repareren. Voor zelfgebreide kousen vind ik dat toch een ander verhaal. Als je beseft hoeveel werk er in zit, vind je het erg als er een gat in komt en dat wil je dan graag kunnen stoppen.

Door Tom of Holland (zie zijn blog hier) is de trend ingezet van ‘Visible Mending’.
Zichtbare reparaties, die laten zien dat jij geeft om je kleding en niet zomaar iets weggooit. Bovendien kun je die ‘reparaties’ ook expres maken om je kleding op te fleuren.

Eigen werk, Evelien Verkerk

In navolging van Tom ben ik bezig geweest om fleurige stopjes uit te proberen. Je kunt dunne plekken doorstoppen voor er een gat in valt, maar als versierende techniek is het ook heel leuk om te doen. Deze doorstopwerkjes doen denken aan een linnen stoplap. Het principe is hetzelfde: een soort weeftechniek, waarbij halve steken als kettingdraden fungeren.

Hier een antieke stoplap, gemaakt door Anna Rolman in 1788, een voorouder van mij uit Amsterdam:

Collectie Evelien Verkerk

Deze stop hieronder heb ik in een wollen jurk toegepast, als versiering. Het was een beetje saaie jurk, die ik eigenlijk nooit meer droeg, maar nu vind ik hem weer helemaal leuk.

Eigen werk, Evelien Verkerk

Save